Is Albanië gevaarlijk? - Reizen voor Focus


Reizen voor Focus



Is Albanië gevaarlijk?

Valbona rivierbedding

Reizen voor Focus richt zich op de reizen in de Balkan. Het nog relatief onbekende Albanië is favoriet. Toch levert die bestemming nogal eens verwondering of zelfs lichte schrik op. Is Albanië dan niet gevaarlijk? Ter geruststelling een blog.

Maar is Albanië dan niet ontzettend gevaarlijk?” Die vraag kreeg ik vanmiddag toen ik bij de opticien zat. Kennelijk zat ’t land – althans in zijn hoofd – vol met moordenaars, dieven en andere criminelen.

Toen ik bijna 15 jaar geleden aan m’n ouders vertelde dat ik naar Albanië zou gaan om daar te werken, was de reactie soortgelijk. “Nou, als je maar niet denkt dat we je daar komen bezoeken hoor!

Albanië laat zich niet echt vergelijken. Het heeft z’n eigen gebruiken en eigen aardigheden. Zo zijn de mensen heel gastvrij en zorgzaam. Toen ik destijds met een aantal andere expats op de verkeerde weg was beland in een bergachtig gebied, werden we door de bevolking gewaarschuwd dat we beter konden omkeren. De weg was meer geschikt voor ezels dan voor onze 4×4. Er lagen geen sluipschutters te wachten ofzo.

Ze leidden ons naar de juiste weg, die al genoeg uitdaging opleverde door de gatenkaas die het asfalt was geworden. Gelukkig zijn veel wegen inmiddels opgeknapt. Toch blijft het verkeer een bijzondere ervaring. Het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken waarschuwt er voor. Vooral in de steden zou je het wat chaotisch kunnen noemen. Wanneer het verkeer vast loopt, blijkt op een 2-baansweg best ruimte voor 4 rijen. Het is even wennen, maar op de een of andere manier zit er rust in de chaos. Rustig mee gaan in de beweging en het komt allemaal goed.

Natuurlijk komt in Albanië ook rottigheid voor, net als overal. Maar het beeld van een gevaarlijk land, dat mag heus wel eens een keertje bijgesteld worden.

Met m’n ouders is het goed gekomen. Ze zijn twee keer op bezoek geweest. En na zo’n bezoek mocht ik met foto’s, cadeautjes en wat vage adresaanwijzingen op zoek naar de familie in het dorpje waar ze naar toe waren gewandeld, om hen de bedankjes te brengen. Ze waren er zo hartelijk ontvangen, hadden er van alles geproefd en met handen en voeten gesprekken gevoerd. Albanië viel dus reuze mee.

Nu de opticien nog